انقدر خوشحالم. انقدر خوشحالم. که خودم باورم نمیشه.
خوبه. دیگه دارم عادت میکنم. :)
و دیگر هیچکس باقی نماند...
شاید این طوری بهتره. پس عادت میکنم. :)
ناراحتی پشت ناراحتی...
چرا وقتی جواب سوالت رو میدونی، باز هم سوالت رو میپرسی؟
این چه مرضیه که کلی کار داری انجام بدی ولی حوصلهی هیچی رو نداری؟
و چقدر بد است این بی ثباتی...
هیچوقت نفهمیدم چرا زندگی شخصیتهایی که وجود ندارن برام مهم ترن...